Schepenhuis in Mechelen (Scheldeland: Denderstreek en Rupel)

Het Schepenhuis is een gebouw in Mechelen waar de schepenbank in de middeleeuwen haar vergaderingen hield. Het bevindt zich tussen de Grote Markt en de IJzerenleen en wordt beschouwd als het eerste stenen 'stadhuis' van Vlaanderen.
In de 13e eeuw kwam Mechelen tot een economische opleving door de bloeiende lakenhandel. Daardoor groeide de nood aan gebouwen. In 1288 werd er beslist om een stenen gebouw op te richten voor de schepenbank, die tot dan in openlucht bijeenkwam. Tussen 1374 en 1375 werd het gebouw uitgebreid. De decoratie gebeurde onder andere door Andre Beauneveau en Jan I Keldermans.
Tijdens het bewind van Karel de Stoute werd in het Schepenhuis in 1473 het Parlement van Mechelen geïnstalleerd. Dit parlement was het hoogste rechtscollege in de Nederlanden. In 1477 werd het weer afgeschaft door Maria van Bourgondië. Filips De Schone besliste om het parlement opnieuw op te richten, maar dan onder de naam Grote Raad van Mechelen. De raad verhuisde in 1616 naar het voormalige paleis van Margaretha van Oostenrijk, ook in Mechelen.
Het gebouw kreeg later nog verschillende functies. Zo werd van 1811 tot 1846 de stedelijke academie er onder gebracht. Vanaf 1852 diende het gebouw als stedelijk museum. Op 1 november 1897 werd het in gebruik genomen als stadsarchief en stadsbibliotheek. Tijdens de Eerste Wereldoorlog raakte het gebouw zwaar beschadigd. Enkele restauratiecampagnes volgden, in 1916-1917, 1932 en 1934-1938. Het archief zou er tot in 1989 vertoeven, tot aan de verhuis naar de Kazerne Dossin. Sinds 2000 dient het Schepenhuis weer als museum. In 2011 opende een tentoonstelling met werken van Rik Wouters uit de collectie van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, aangezien dit museum gesloten is voor renovatie. Tot aan het einde van deze werken, gepland in 2017, blijft de Wouterscollectie in het Schepenhuis.