Eerst en vooral is het uitsluitend de man die de thee inschenkt. Dat doet hij op een vooraf bepaalde manier. Hij haalt een ketel warm water, een schaaltje Chinese groene thee en enkele stukken suikerbrood. Dan brengt hij een dienblad naar de woonkamer met daarop een theepot, typische theeglaasjes en wat verse munt. Terwijl het water in de ketel aan de kook wordt gebracht op een gasvuurtje, vult hij de theepot met groene thee. Als het water kookt, giet hij een kleine hoeveelheid ervan in de theepot. Hij maakt een paar draaiende bewegingen en giet het water vervolgens af. Opnieuw giet hij kokend water in de theepot, die daarna op het vuur wordt geplaatst. Als de thee na enkele minuten klaar is, voegt hij de muntblaadjes er aan toe. De gastheer breekt enkele stukken suikerbrood (grove, kegelvormige stukken suiker) en roert ze in de theepot. Vervolgens wordt de thee opnieuw in een glas gegoten en weer overgegoten in de theepot. Dat gebeurt nog een aantal keer voor de thee definitief ingeschonken wordt. Dan wordt meestal nog wat suikerbrood toegevoegd om de drank nog zoeter te maken. Als de nana eindelijk goedgekeurd is, giet de heer des huizes de thee in de voorbestemde glaasjes. Hij doet dat door de theepot zo’n halve meter hoog te houden en een vloeiende neerdalende beweging te maken bij het inschenken. De meesten hebben een geoefende hand en zullen geen druppeltje morsen.
Het hele ritueel heeft als doel de thee te laten trekken. De Chinese groene thee smaakt nogal bitter. Door kokend water over de thee te gieten en dat vervolgens weer af te gieten, verdwijnt die bittere smaak grotendeels. De overgebleven bitterheid verdoezelen ze met vele stukken suiker.
