De kerk is opgetrokken in een classicistische barokstijl met gotische elementen. Het schip omvat een middenbeuk en twee zijbeuken. In de oksels van het koor is links een sacristie en rechts een weekkapel ingericht. De plannen voor de monumentale voorgeveltoren werden gemaakt in de periode van 1719 tot 1726. Zij zijn van de hand van bouwmeester Pieter De Smet, maar de constructie werd slechts meer dan een eeuw later, in 1847, gerealiseerd.
De oudste vermelding van een gebedshuis op deze plaats dateert van 1139. De toenmalige kruiskerk met vieringtoren werd in 1584 in belangrijke mate tot puin herleid door het oorlogsgeweld. Tijdens de periode van 1585 tot 1621 werd zij heropgebouwd en vergroot met een rechterzijbeuk en twee zijkoren. De linkerzijbeuk werd anno 1670 toegevoegd. De kerk kreeg haar huidige vorm tijdens de jaren 1719 tot 1726, volgend op de brand van 1719.
Aan de zuidkant staat -in open lucht- het Ryngautmonument. In 1778 werden dit arduinen portiek en heiligenbeelden geplaatst op last van de heer Ryngaut als aandenken aan zijn familie, die destijds een zeer groot maatschappelijk aanzien genoot. Sedert 24 januari 1944 is de kerk geklasseerd als monument van onroerend erfgoed (ID 17929). De toren is uitgerust met een beiaard die 49 klokken omvat en die door koning Boudewijn in 1956 werd ingehuldigd.
