Sint-Maximilianuskerk in Düsseldorf (Nordrhein-Westfalen)

In het jaar 1651 streken de eerste zes Franciscaanse monniken in Düsseldorf neer. Al vier jaar later konden de monniken dankzij giften van de bevolking beginnen met de bouw van een klooster. Zo ontstonden tussen 1655 en 1668 een kerk en de kloostergebouwen. Het toenmalige kerkgebouw betrof een eenvoudige, langgerekte zaalbouw van zes traveeën lang. Vanaf 1671 onderrichtten de monniken aan een eigen theologische school. Wegens bouwvalligheid van het godshuis werd in de jaren 1735-1737 de huidige, drieschepige hallenkerk van baksteen gebouwd. Tegelijkertijd werden tot 1743 ook de kloostergebouwen vernieuwd. Op 4 oktober 1737 werd de kerk aan de heilige Antonius van Padua gewijd.

Met de invoering van de secularisatie in het begin van de 19e eeuw dreigden afbraak van kerk en klooster. Door protesten van de Düsseldorfse bevolking zag de landsheer echter van de afbraak af. De kerk ging verder als een gewone parochiekerk en werd nu ter ere aan hertog Maximiliaan I Jozef van Beieren aan de heilige Maximilianus van Lorch gewijd.

Op 1 januari 2011 fuseerde de parochie met de parochies van de Onbevlekte Ontvangenis en Sint-Lambertus. De kerk geniet grote bekendheid vanwege de kerkmuziek. Er worden naast uitvoeringen van klassieke kooraalmuziek ook uitvoeringen van orgel en orkestmissen gegeven.