De naam schildpaddeneiland is soms vaker gebruikt dan de echte naam van het eiland Serangan. Vroeger kwamen hier immers vele schildpadden hun eieren leggen op de stranden, vandaar de naam.
Helaas zal je dit tafereel vandaag niet meer kunnen aanschouwen. Doordat schildpaddenvlees erg populair was bij feestmaaltijden, werden schildpadden hier massaal gekweekt, vetgemest om vervolgens te worden geslacht. Wegens protest werd de verhandeling en verkoop van schildpaddenvlees uiteindelijk verboden. Op heden vind je op Pulau Serangan nog een kwekerij van zeeschildpadden ter bescherming van deze bedreigde diersoort.
Op Pulau Serangan is er niet bijster veel te beleven. Toch huist hier een van de 9 rijkstempels van Bali, Pura Sakenan. De tempel, die in de 16de eeuw gesticht werd door Sanghyang Nirartha, bevindt zich ten noordwesten van het eiland, vlakbij de brug die het eiland verbindt met Bali en vlakbij het dorp Dukuh. Jaarlijks vindt hier op Manis Kuningan een heus ritueel plaats waarbij duizenden bedevaarders offergaven en barongpoppen naar de tempel brengen. Vroeger waadden de Balinezen bij eb doorheen de modder vanuit Tanjung Benoa. Bij eb geraakten de boten immers niet tot aan het eiland. Vandaag de dag zullen nog weinig Balinezen geneigd zijn om dit nog te doen. Sinds 1997 is er immers een brug ten zuiden van Sanur die Serangan verbindt met het vasteland. De tempel op zich is niet echt bijzonder, het hele ritueel daarentegen tijdens de Manis Kuningan is echter wel de moeite waard.
