Het pittoreske Begijnhof van Diksmuide bestaat sinds de 13e eeuw en is één van de drie begijnhoven in West-Vlaanderen naast Brugge en Kortrijk. Bij de aanleg van de versterkingen rond Diksmuide kwam het binnen de omwalling te liggen. De nabije Handzamevaart stelde de begijntjes in staat de kost te verdienen met het wassen, bleken en bewerken van wol, laken en linnen. Ook zieken verzorgen en kantklossen behoorden tot hun activiteiten. Onder het Franse bewind werd een deel ingericht tot gendarmekazerne. In 1914 ging ook het Begijnhof ten onder aan het oorlogsgeweld en verdwenen de oorspronkelijke bewoners voorgoed uit het stadsbeeld. Toch werd de site heropgebouwd in de oorspronkelijke stijl. Het begijnhof kreeg een sociale rol, eerst als rusthuis en sinds 1990 wonen er volwassen personen met een verstandelijke handicap.
