De Blankaart is een gebied van laagveenmoeras met rietlanden, broekbos, open water en poldergraslanden. Het is gelegen in het laagste deel van de Blankaartbekken en maakt deel uit van het broekgebied in de lage overstroombare poldervlakte van de IJzer. Het gebied is ruim 4.000 hectare en is gelegen op de rechteroever van de IJzer. Het ligt ongeveer 2,6 meter boven de zeespiegel en vormt zo het laagste punt van de IJzerbroeken.
Veel voorkomende vogels zijn de aalscholver, de bruine kiekendief en de blauwe reiger. Het gebied is een pleisterplaats voor trekkende watervogels en allerhande soorten overwinterende eenden en ganzen.
Het natuurgebied ligt rond kasteel De Blankaart met zijn park en vijver van 50 hectare. De vijver is ontstaan in de 15de en 16de eeuw door turfwinning. De oudste vermelding van de Blankaartvijver kan men vinden op een schilderij dat rond 1600 door Pieter Claeissins is geschilderd, op basis van een kaart opgemaakt door Pieter Pourbus tussen 1556 en 1571. Op het schilderij is een donkere vlek te zien, waarbij "blancaert" staat vermeld.
