Emile Van Dorenmuseum in Genk (Limburgse Kempen)

Het verhaal van het Emile Van Dorenmuseum begint in 1913, wanneer Emile Van Doren en zijn echtgenote Cidonie Raikem, die op dat moment nog Hôtel des Artistes in het centrum van Genk uitbaatten, net buiten het centrum van Genk een villa bouwen. De villa in Engelse cottagestijl, mogelijk naar een ontwerp van architect Adrien Blomme (1878-1940), keek uit op de Genkse Molenvijvers - een zicht dat op vele doeken van Van Doren vereeuwigd werd. De villa kreeg de toepasselijke naam 'Le Coin Perdu'. Van Doren zou tot aan zijn dood in 1949 aan de Verloren Kostweg (nu Henri Decleenestraat) blijven wonen en werken.

In 1956, bij het overlijden van Fanny Van Doren, diens enige dochter, kwam de villa met volledige inboedel in handen van de stad Genk. Fanny drukte in haar testament uitdrukkelijk de wens uit dat aan de villa van haar vader een culturele bestemming gegeven moest worden. In 1976 werd de villa dan ook ingehuldigd als Stedelijk Museum en Cultuurhuis Emile Van Doren, wat tot op de dag van vandaag zo is. Het museum herbergt een aanzienlijke collectie schilderijen van de meester van het Kempenlandschap. Het voormalige woonhuis is ingericht met de oorspronkelijke meubelen van de landschapsschilder. Het atelier is eveneens te bezichtigen, met nog steeds een aantal onafgewerkte doeken op de schildersezel.

Het museum vertelt het verrassende verhaal van het oude Genck, waar landschapsschilders sinds het midden van de negentiende eeuw verliefd werden op de spiegelende vijvers en glooiende heides. Tal van landschapsschilderijen, in het authentieke kader van een kunstenaarswoning, tonen een ongezien mooi en groen Genk van honderd jaar geleden. De landschapsschilders die Genk bezochten vanaf het midden van de jaren 1840 worden vaak verzameld onder de naam de Genkse School.

Het museum vertelt niet enkel het verhaal van Emile Van Doren, maar toont ook werken van onder andere Joseph Coosemans (1828-1904), Edmond De Schampheleer (1824-1899), Alphonse Asselbergs (1839-1916), Léon Becker (1826-1909), Isidore Verheyden (1846-1905), François Roffiaen (1820-1898), Ludovic Janssen (1888-1954), Emile Van Doren (1865-1949), Herman Richir (1866-1942), Alfons De Clercq (1868-1945), Edmond Verstraeten (1870-1956), Armand Maclot (1877-1959), Joseph De Mey (1873-1903), Florimond van Caillie, Charles Wellens (1889-1958), Elinor Barnard (1872-1949), en Willy Minders (1913-1977).

Het museum varieert regelmatig in zijn vaste opstelling en de tijdelijke tentoonstellingen verdiepen het verhaal van het museum en de landschapschildertraditie van Genk in de periode 1840-1940.