Autodromo Nazionale di Monza in Milaan (Lombardije)

‘Autodromo Nazionale di Monza’ is een 5,793 km (3,600 mijl) lang circuit gelegen bij de plaats Monza in het noorden van Italië. Het circuit bestaat uit lange rechte stukken en snelle veelal rechter bochten en enkele korte chicanes. Ondanks meerdere pogingen om de hoge snelheden te matigen is Monza nog steeds het hogesnelheidscircuit bij uitstek. Het circuit heeft na de opening in 1922 vele layouts gekend. Tussen 1934 en 1939 werd nogal geëxperimenteerd met haakse bochten en chicanes, voornamelijk om Alfa Romeo een kans te geven tegen Mercedes en Auto-Union. Na de oorlog kreeg het circuit in principe de huidige, bijna zes kilometer lange vorm, met tussen 1955 en 1961 tijdelijk de beruchte kombaan, die er nog steeds staat.

In 1971 werd er de snelste Formule 1-race ooit gereden, met een gemiddelde snelheid van 242 kilometer per uur. Daarna verschenen in 1972 en 1976 de drie chicanes, die er nu nog steeds zijn. Daardoor werden de vervaarlijke slipstream-gevechten uit het verleden voorgoed onmogelijk gemaakt. Het rechte stuk bij start/finish is de enige overlapping met het vroegere kombaan-traject. Grand Prix-historie vóór de Eerste Wereldoorlog was de enige Italiaanse race van belang de Targa Florio, een autorace op Sicilië. Na de eerste Grand Prix van Italië in 1921 in Brescia werden tot op de dag van vandaag alle latere Grand Prix' van Italië (behalve in 1937, 1947, 1948 en 1980) op Monza verreden. Het circuit belichaamt, meer dan welk circuit ook, de geschiedenis van de Grand Prix-racerij met in totaal 75 verreden Grand Prix.