De opdracht tot de bouw van het paleis werd in 1752 gegeven door van koning Karel VII van Napels. In 1759 werd deze Karel naar het moederland van de Bourbons, geroepen om daar als Karel III tot koning van Spanje te worden gekroond. Onder zijn zoon Ferdinand IV was de bouw na 28 jaar gereed en Ferdinand was dan ook de eerste bewoner. Karel VII liet zich inspireren door het paleis van Versailles en het Koninklijk Paleis van Madrid. Zo'n groot bouwwerk oprichten was op z'n minst een teken van grootheidswaanzin. Het koninkrijk Napels was in die dagen immers noch machtig noch rijk. Caserta ligt 36 kilometer ten noorden van Napels. De plaats werd gekozen om veiligheidsredenen. Napels zelf ligt kwetsbaar en werd in het verleden vaak via zee overvallen door rovers en legers van vreemde mogendheden. De plek werd ook gekozen omdat het is gelegen in een bosrijk gebied; de koning kon met zijn gasten vanuit zijn tuin vrijuit gaan jagen op het vele wild.
De architect was Luigi Vanvitelli zoon van de in Amersfoort geboren kunstschilder Casper van Wittel. De in Napels geboren Luigi moest zijn achternaam "ver-italianiseren" om daar als architect te kunnen werken. Vanvitelli ontwierp een rechthoekig gebouw met de afmeting van 247 bij 184 meter. De vierkante binnenruimte is doorsneden door 2 tussenvleugels waardoor er vier binnenplaatsen zijn ontstaan. Het gebouw bestaat uit 5 verdiepingen en bevat 1200 kamers en 1790 ramen. De inrichting van de belangrijkste kamers is in Barok stijl, maar er zijn ook kamers in Rococo en Neoclassicisme te vinden. Naast het hoofdgebouw zijn aan de voorkant twee gebogen vleugels. De belangrijkste kamers van het hoofdgebouw zijn te bezichtigen, andere delen in het gebouw en de vleugels zijn in gebruik bij de gemeente Caserta en andere diensten en bedrijven.
De tuin is in Barok-stijl geïnspireerd op de tuinen van Versailles maar in uitwerking is de tuin van Caserta superieur. Het park van 120 hectare groot begint aan de achterkant van het paleis en loopt in een strook van 3 kilometer naar een waterval in de verte. Onderweg wisselen fonteinen en beeldengroepen zich af. Bij de waterval aan het eind bevinden zich twee beeldengroepen voorstellende het mythologisch verhaal van Actaeon en Diana. Tevens is daar een fraai onderhouden Engelse tuin.
