Uiterlijk van groene kikkers
Enkele weetjes over het uiterlijk van groene kikkers:
Soorten groene kikkers
Er zijn drie soorten groene kikkers:
Typisch voor dit soort groene kikker is de grasgroene, gewolkte rugzijde en de groengele lengtestreep in het midden ervan. De buikzijde is veeleer grijs gewolkt. Soms vertoont het bovenste deel van de poten een bruine tekening. De grootte van de vrouwtjes bedraagt acht centimeter, die van de mannetjes zeven centimeter. In de paartijd kunnen ze verkleuren naar geelgroen of bruin.
Iets groter is deze kikker die een kruising vormt tussen een poel- en meerkikker: de vrouwtjes worden negen en de mannetjes worden elf centimeter groot. Je kan deze soort herkennen aan de groene rug met bruine en zwarte vlekken, en in het midden een gele streep. De buikzijde is grijs of zwart gemarmerd van kleur.
Maak kennis met de grootste der groene kikkers: de meerkikker is om en bij de vijftien centimeter groot. Deze kikker heeft een olijfgroene à bruine huidskleur met op de flanken vaak donkere strepen en stippen. Het trommelvlies is erg groot bij deze soort.
Biotoop van groene kikkers
Groene kikkers houden van warmte. Eigenlijk is een watertemperatuur van 15°C ideaal, maar ons landje is daar wat koud voor. Maak het hen dus comfortabel: leg enkele platte stenen in de zon bij de vijver. Stenen hebben een goede schutkleur én houden de warmte van de zon vast. Als het te koud of te winderig is, dan springen de kikkers in het water op zoek naar een meer aangename omgeving.
Deze kikkers zijn erg op hygiëne gesteld. Ze geven de voorkeur aan gezond en helder vijverwater waarin zuurstofplanten en wieren uitbundig groeien. Staat de vijvers hen niet meer aan, dan verhuizen ze gewoon naar een betere vijver. Naar het schijnt kunnen ze water vanaf een hele afstand ruiken.
Kikkers willen niet ver wandelen voor een goede maaltijd. Plant daarom bloeiende planten rond de vijver die insecten en vlinders aantrekken.
Groene kikkers houden niet van ijzerhoudend water. Dat bemoeilijkt de opname van zuurstof via de huid.
Men zegt vaak dat groene kikkers watergebonden zijn: dat ze terugkeren naar de vijver of plas waar ze geboren zijn. Dat doen ze inderdaad vaak, maar alleen als ze geen keuze hebben. Als de waterkwaliteit van hun vijver erop achteruit gaat en ze vinden een andere betere plas, dan zullen ze daar blijven en niet de moeite doen om zich verder te verplaatsen naar hun geboortestek.
Dagverloop van de groene kikker
In de ochtend zijn de groene kikkers gewoonlijk donkerder gekleurd. Voor ze op jacht kunnen gaan, moeten ze eerst opwarmen. Dan doen ze uit de wind en in de zon: meestal in een kuiltje tussen de begroeiing.
Op het einde van de voormiddag gaan ze op zoek naar voedsel. Ze blijven daarbij op een veilige afstand van het water zodat ze bij het minste gevaar erin kunnen springen. Aan land besluipen kikkers hun prooi om er vervolgens naar toe te springen en hem met hun tong op te likken. In het water zelf maken ze ook jacht op insecten: enkel de ogen boven water, dicht tegen de oppervlaktespanning van het water wachten ze af... De trillingen van het water geven door of een mogelijke prooi in de buurt is.
Voedsel van groene kikkers
Wat eten groene kikkers? Een heleboel beestjes in en rond de vijver vangen ze met hun tong. Deze is tweelobbig en vrij aan de achterrand, waardoor ze hun tong razendsnel naar buiten kunnen klappen. In het gehemelte bevinden zich tandjes die naar binnen gericht zijn.
Een overzicht van de favoriete maaltijden van groene kikkers:
Grote exemplaren kunnen zelfs muizen, salamanders en vissen verorberen.
Kikkers zelf voederen
Je kan groene kikkers bijvoederen of handtam maken. Dat lukt het beste met wormen. Je kan meelwormen kopen of op zoek gaan naar wormen in je tuin. Neem echter geen exemplaren die in de composthoop leven vanwege de gasvorming. ’s Avonds loop je best eens door je gazon en langs de border met een zaklamp: je zal er dan wel enkele vinden die je zo kan oprapen.
Wil je de kikker lokken met je lekkernij? Prik dan een blaadje op een houten stokje en ritsel daar even mee. Even later kan je dan zien hoe de kikker de kronkelende worm naar binnenspeelt met zijn vingers.
Kikkers en koude wintermaanden
Als de winter in aantocht is, doen groene kikkers zich te goed aan volumineuze maaltijden. Geen wonder dat ze dan ergens loom blijven zitten en op hun schutkleur vertrouwen.
De kikkers gaan meer en meer onder water, alleen als het zonnetje schijnt komen ze terug boven water. Is het erg koud, dan blijven ze voordurend onder water. Als koudbloedige dieren hebben ze immers weinig zuurstof nodig bij koude.
Natuurlijke vijanden
Vooral tijdens de paarperiode zijn groene kikkers kwetsbaar. Ze vallen dan alles aan wat hun territorium binnendringt, met alle gevolgen van dien...
Enkele natuurlijke vijanden van de groene kikker:
