Je herkent het vast wel: je kinderen zijn rustig aan het spelen met de speelgoedauto’s en de poppen en ze lijken enorm goed overeen te komen. Maar dan loopt er iets mis en van de ene moment op de andere vliegen ze elkaar in de haren. Als ouder kun je het niet aanzien dat ze op elkaar roepen of elkaar pijn doen en je wilt ingrijpen. Moet je ingrijpen of hoort ruzie nu eenmaal bij de ontwikkeling van je kinderen?

Ontwikkeling
Hoe erg het er ook uitziet, een ruzie tussen je kinderen kan hen meer bijbrengen dan je denkt. Het is een manier om te leren hoe ze moeten omgaan met die boze gevoelens en frustraties. Ze leren ook hoe ze met iemand met wie ze een meningsverschil hebben, tot compromissen kunnen komen. Ook sociale vaardigheden zoals gevoelens uiten door woorden, voor zichzelf opkomen, onderhandelen en empathisch denken worden aangeleerd door ruziemaken. Eigenlijk is het beter voor de ontwikkeling van je kinderen dat ze zelf de ruzie oplossen en bijleggen, zonder jouw hulp. Dat is natuurlijk niet altijd evident.

Gradaties
Ruzies tussen broers en zussen kunnen verschillende vormen aannemen. Daarbij moet je een onderscheid maken tussen verbaal en fysiek geweld. Het eerste is vaak de aanleiding tot het tweede. Psycholoog Célestin-Westreich haalt drie verschillende vormen van fysiek geweld aan.

• Matig geweld: slaan, stampen, knijpen of aan de haren trekken.
• Ernstig geweld: elkaars speelgoed vernielen of elkaar verwonden.
• Extreem geweld: elkaar te lijf gaan met wapens of andere gevaarlijke tuigen. Seksuele handelingen horen ook tot deze categorie.

Wanneer grijp je in?
Kinderen kunnen heel gemeen zijn tegen elkaar. Waar trek je als ouder, de grens?

Enkele voorbeelden

- Je kinderen maken af en toe ruzie, vooral verbaal, maar soms ook fysiek.
Zolang er ook liefde en warmte is tussen de twee en het geweld beperkt zich tot matig geweld, is er niet echt een groot probleem. Ruziemaken is normaal en hoort bij de algemene ontwikkeling.

- De jongste durft in een ruzie wel eens fysiek geweld boven te halen en doet daar het andere kind echt wel pijn mee.
Je mag niet toelaten dat kinderen elkaar pijn doen. Gebeurt dat herhaaldelijk, dan is dat een slecht teken en uiterst onaanvaardbaar.

- Zonder aanleiding doet de broer het zusje pijn. Hij lijkt het erg leuk te vinden dat zijn zus pijn heeft en gaat dat steeds meer doen.
Je zit met een probleemgeval die dringend moet afleren zijn zus pijn te doen. Anders zal hij het blijven doen en er ook extremer in worden. Grijp je niet in, dan kan dat zware gevolgen hebben. De slachtoffers worden bang, zijn onzeker, hebben een laag zelfbeeld en kans op depressieve gedachten. De daders blijven dezelfde boosheid ervaren, teren weg door schuldgevoelens of vertonen op lange duur antisociaal gedrag.

Goede voorbeeld
Kinderen leren heel veel van hun ouders. Als ze zien dat jullie conflicten op een kalme en vreedzame manier oplossen, dan gaan ze dat in bepaalde mate overnemen. Als je daarbij grenzen stelt aan het toelaatbare gedrag, dan zal je zeker niet zo vaak moeten ingrijpen als je kinderen ruzie maken. Bedenk wel dat je kind niet alleen van jou leert, maar ook elders zaken oppikt. Het goede voorbeeld is dus geen wondermiddel tegen ruzies, maar wel een stap in de goede richting.

Doe nu InfoTalia's familietestjes!