Droogteminnende vetplant
Sempervivum betekent letterlijk ‘altijd leven’. Deze betekenis verwijst naar de winterhardheid en weerbestendigheid van de taaie plant die behoort tot de familie van de succulenten of vetplanten, meer bepaald de crassulaceae. Vijftig soorten sempervivums leven van nature in Azië en in bergstreken in Europa (Alpen, Dolomieten, Kaukasus, Balkan...). Naast de kruisingen die in die omgeving spontaan ontsproten, vormden kwekers duizenden kunstmatige cultivars.
Eeuwen geleden planten men sempervivum op daken om geesten of de bliksem weg te houden. Het sap van geplette sempervivumblaadjes vormde een medicijn tegen huidaandoeningen zoals brandwonden. De Romeinen gebruikten het sap aanvankelijk om rupsen van hun groenten af te houden. Vandaag de dag is sempervivum een decoratieve plant die een plaatsje verdient in de tuin of in potten en schalen.
Goede drainage en zon
Sempervivums verdienen een zonnig plaatsje in de tuin, niet binnenshuis. Halfschaduw gaat ook nog, maar de plant heeft minstens zes uur licht nodig per dag, anders verkleurt hij. Bepaalde soorten kan je ’s winters in een koude kas overwinteren.
Hoe verwerk je sempervivums in de tuin zodat ze het meest tot hun recht komen?
Als je sempervivum in potten of schalen plant, moet je controleren of er gaten voorzien zijn voor de waterafvoer. Sempervivum houdt niet van natte voeten; maak desnoods zelf enkele gaten in de pot. Gebruik goed doorlaatbare potgrond vermengd met steenslag. Ook dit grondmengsel zorgt voor een goede drainage. Staat de sempervivum te vochtig, dan merk je dat aan de blaadjes die afsterven. Deze plant heeft weinig water nodig om te overleven. Alleen bij droog weer kan je eventueel wat water geven.
Mest = afhankelijk van soort
Normaliter groeit sempervivum in erg arme grond. Afhankelijk van de natuurlijke omgeving van de sempervivum heeft deze plant weinig of meer voedingsstoffen nodig. Soorten die van nature afkomstig zijn van de Alpen of de Dolomieten hebben genoeg aan een arme grond met weinig voedingsstoffen. Ze groeien immers vooral op stenen en rotsen, waar niet veel voedsel te rapen valt. Anderzijds hebben de sempervivumsoorten uit de Kaukasus en de Balkan wel een redelijk voedzame grond nodig. Deze kan je dan ook bemesten met vloeibare meststof of liever mestkorrels die traag werken.
Verplanten doet deze plant meer goed dan kwaad. Hij kan gerust op dezelfde plaats blijven staan, maar af en toe verplanten is goed voor de groei.
Wintervaste Sempervivum
Sempervivum is een van de weinige succulenten die wintervast is. Wel hebben sommige soorten tijdens de koude maanden wat extra bescherming nodig, met name sempervivums uit de Kaukasus, Noord-Afrika en Turkije. Scherm ze af of overwinter ze in een koude kas of veranda.
Bloemen van de Sempervivum
Sempervivum bloeit ook, al moet je wel wachten tot de plant enkele jaren oud is. De kleuren variëren van lichtgeel, roze tot wit. Meestal groeien de stervormige bloemen uit de middelste rozetten, de bloemstengels worden gemakkelijk zo’n tien centimeter lang. Als de bloem uitgebloeid is, mag je hem wegknippen. Afhankelijk van de soort sempervivum mag je de eerste bloem verwachten vanaf april tot augustus.
Soorten Sempervivum
We spraken al van vijftig soorten en ook nog eens duizenden hybriden. Enkele hiervan laten we de revue passeren:
