Bij iets meer dan een vrouw op zeven moet er een keizersnede uitgevoerd worden. De dag van vandaag is dit een routine-ingreep en dus een veilige manier om te bevallen. Dat neemt niet weg dat het een ingrijpende operatie is die een herstelperiode vereist.

soorten
Een keizersnede kan beangstigend zijn omdat je het eerste moment met je baby niet bewust meemaakt. Bij een spoedkeizersnede is de mama immers vaak volledig onder narcose. De mama heeft pas bij het ontwaken de tijd om de verloren momenten met haar baby in te halen, maar zij kan nog heel suf zijn. Vaak voelen vrouwen zich schuldig omdat ze de eerste dagen na de ingreep niet echt betrokken waren bij het ouderschap. Soms kampen zij met een vreemd, allesbehalve euforisch gevoel. Een geplande keizersnede wordt uitgevoerd onder epidurale verdoving. Doordat enkel je onderlichaam verdoofd is, kan je je baby meteen zien, horen en aanraken. 
In beide gevallen maakt de arts een ‘bikinisnede’ van 10 à 15 cm boven het schaambeen, in de buurt van de haargrens. Bij uitzondering wordt de incisie verticaal van het schaamhaar tot de navel gemaakt.

Emotionele afstand na keizersnede
Indien je als vrouw op voorhand weet dat je baby met een keizersnede op de wereld zal komen, heb je de tijd om het te aanvaarden. Een dergelijke ingreep kan een teleurstellend effect hebben als het op de laatste minuut wordt beslist (spoed of secundaire keizersnede). In dat geval kan een gesprek met de huisarts of gynaecoloog de emotionele schade tot een minimum herleiden. De ingreep valt dus niet te onderschatten. Je bent in één klap moeder en herstellende van een operatie.

Wanneer is een keizersnede noodzakelijk?
Als een gewone bevalling via de vagina niet mogelijk is of riskant wordt voor de moeder en haar kind, dan wordt beslist om te opereren. Een dergelijke ingreep wordt steeds goed overwogen en enkel uitgevoerd wanneer nodig. De meest voorkomende, doorslaggevende redenen om over te gaan tot een keizersnede is wanneer er een zuurstoftekort dreigt voor de baby en wanneer de bevalling niet opschiet na de ontsluiting of uitdrijving.

Andere redenen waarbij de gynaecoloog beslist tot een keizersnede:

• De ontsluiting van de baarmoederhals wil niet vorderen;
• De baby is in nood;
• De stuitligging (billetjes of voetjes eerst) en dwarsligging zetten aan tot een keizersnede;
• Ernstige ziekte bij de mama;
• Als het hoofd te groot is voor het bekken;
• Wanneer de placenta te vroeg spontaan loskomt of voor de baarmoedermond ligt;
• Het bekken van de mama is te nauw of vervormd;
• De bekkenbodemspieren zijn beschadigd;
• Door eerdere littekens aan de baarmoeder (bijvoorbeeld door een vorige keizersnede).