De bevalling is bezig. Jij perst de ziel uit je lijf en schenkt een nieuw leven. De eigen geboorte herinnert niemand zich, maar op het eerste moment is een baby niet opgetogen met alle zaken waaraan hij moet wennen. Het levenslicht zien is voor de meeste kleintjes zelfs een trauma. Gelukkig komt bijna ieder kind makkelijk over de lichamelijke en emotionele pijn van zijn of haar geboorte heen.

Beschrijving van het trauma
Het lijfje van de baby wordt tijdens de geboorte zwaar belast. Zelfs een bevalling die makkelijk lijkt te verlopen, kan de grootste fysieke traumatische beleving zijn van een menselijk leven. Tijdens de passage door het geboortekanaal wordt het schedeltje van het kleine mensje langs alle kanten samengeperst. Er komt maar liefst dertig kg druk op het hoofd en dus ook op de wervelkolom terecht. Het is zelfs zo dat de schedelbeenderen mogelijks verschuiven. Op deze manier kan het hoofdje kleinere proporties aannemen en makkelijker naar buiten raken.

Noodzakelijk kwaad
Die druk is echter wél nodig, want hij doet de schildklier in werking treden. Bovendien maakt de baby zo adrenaline aan die hem helpt om de temperatuur na de geboorte te regelen. Deze druk is ook noodzakelijk, omdat het kindje zo geen bloed of vocht kan binnenkrijgen bij het naar buiten gaan. Dat helpt hem na de geboorte om zuurstof in te ademen. Als de navelstreng samengeknepen wordt, ontstaat er even een zuurstoftekort, maar eenmaal uit mama’s buik zet de borstkas van de kleine jongen of meid uit en verdwijnt alle druk op het hoofd. Deze twee aspecten wekken het instinct. Het gevolg van het tijdelijke zuurstoftekort is dat de baby nu zelfstandig kan ademen.

Wat zijn de mogelijke gevolgen van een geboortetrauma?
In het slechtste geval, wanneer je baby daadwerkelijk een negatieve ervaring meemaakt, kunnen zenuwstoornissen optreden. Deze kunnen klachten zoals darmprobleempjes (koliek), een voorkeurshouding (hellend hoofdje naar een bepaalde kant) en een scheve stand van de wervelkolom omvatten. Ook het kissyndroom is een gevolg van een geboortetrauma. KISS betekent 'Kopgewrichten Invloed bij Stoornissen in de Symmetrie'. Het betreft een klemming ter hoogte van de halswervels.

De eerste zelfstandige ademhaling
Het hart en de longen van je baby moeten belangrijke veranderingen ondergaan. De eerste keer dat je kindje alleen ademt, stimuleert hij dus grote veranderingen in zijn kleine lijfje. Als hij zijn longen met lucht vult, zetten de luchtzakjes daarin uit. De zuurstof zorgt ervoor dat de bloedvaten in de organen zich ontspannen en zo begint het bloed te stromen. De openingen in het hartje van de baby sluiten kort na de geboorte, zo kan het bloed van de longen niet meer worden weggeleid. Doordat de navelstreng van de baby heel elastisch is, kunnen de aderen afgesloten worden. Moest dat niet het geval niet zijn, dan zou je de pasgeborene bloed verliezen op het moment dat de placenta loslaat.

De eerste traantjes
Niet alle baby’s huilen meteen na de bevalling. Dat kan komen doordat hij wat verdoofd is door jouw narcose. Toch brengt de grote schok van de geboorte meestal reactie teweeg. Het hangt af van baby tot baby of hij minutenlang schreeuwt of al na een kreet weer rustig wordt. Daarna is het ergste voor zowel de mama als het kindje voorbij. Je kan voor het eerst je wolk in je armen nemen en genieten van je gezin.